En je voelt dan de pijn van het anders zijn.
Tineke, vraagt: “Waarom voel ik me van jongs af aan zo anders dan anderen? Ik begrijp er niks van. Of het nu op een familiefeestje is, tijdens een bijscholing, zelfs wel in mijn vriendengroep. Hoe kan dat?”
Tineke, een cliënte stelt me onderzoekend een vraag, waarbij ze me kritisch aankijkt.
Tineke voelt zich waardeloos en denkt zo negatief over zichzelf dat ze niet kan geloven dat ze getalenteerd, laat staan intelligent zou kunnen zijn.
Ontelbare keren in haar leven was ze geconfronteerd met uitspraken als: “ Hé jij bent een rare!”
Ze voelt nog steeds de pijn, want als kind, als puber, maar ook op volwassen leeftijd wil je “erbij horen”.
Zo anders en daardoor geen aansluiting.
Wat kun je doen als het feit dat je je anders voelt al heel lang in je leven verankerd is?
Als dit nare gevoel je belemmert of je blokkeert en wanneer je weinig goede ervaringen hebt opgedaan in contact met anderen? Het kan je helpen om een klankbord te hebben en begrip te krijgen.
Het helpt als je kunt ventileren bij mensen, die je steunen en je eerlijke feedback durven geven.
Steeds maar doorbijten, ook al voel je dat je steeds meer de greep aan het verliezen bent is niet zo gemakkelijk om aan jezelf toe te geven. Het is ook niet vanzelfsprekend om te weten hoe je nu verder moet.
De eerste stap is om te erkennen dat je dit probleem niet gaat oplossen door thuis te blijven en na een tijd weer door te gaan met dezelfde patronen. Er is meer voor nodig. Je kunt herstellen, maar dat vraagt inzet en initiatief.